Een simpel leven
Op een of andere manier probeer ik altijd te ontkomen aan het maken van goede voornemens omdat ik ze zo nutteloos vind, maar iets in die laatste dagen van het jaar spoort dan toch altijd aan tot reflectie en vooruitkijken. Hoe is mijn afgelopen jaar geweest en waar wil ik eigenlijk naartoe? Mijn korte antwoord: het was te druk en ik wil simpeler. Een simpel leven…
Het lange antwoord.
Ik heb iets te veel ballen proberen hoog te houden in 2021. Een nieuwe baan, De Rustclub, relatie, familie, vrienden en een opleiding van werk. De ballen tijd voor mezelf en fysieke/mentale gezondheid blijven bij mij dan al snel op de grond liggen.
De opleiding die ik van mijn werkgever heb gekregen is intensief, maar heeft me absoluut veel prachtige inzichten opgeleverd. Ik zit midden in het schrijven van mijn eindverslag en de puzzelstukken beginnen in elkaar te vallen. Op een bijzondere middag in het derde blok van de opleiding werd ik begeleid om opnieuw afscheid te nemen van mijn moeder. De trainer, mijn collega, vroeg me wat ik zou willen voor de toekomst. Waar ik van droom. “Een simpel leven”, antwoordde ik. Ik zag hem kijken en denken, maar hij zei niets. En ik weet nu nog zekerder. Dat is wat ik wil. Een simpel leven.
Is dat genoeg?
Want ik wil een klein, simpel, langzaam leven. Een aandachtig leven. Eentje met kalmte en oprechtheid. Als ik terugga in de tijdlijn van mijn leven zie ik dat ik al zo lang worstel om twee werelden bij elkaar te brengen. De snelle wereld waar stress en haast de boventoon voeren en waarin ik probeer mee te hollen. En mijn eigen wereld, waar het tempo aanzienlijk lager ligt.
Ik wil namelijk niet streven, schreeuwen, troeven en continu presteren. Ik wil niet altijd in actiemodus zijn, verbeteren, bewijzen en concurreren. Ik wil al helemaal niet laten zien met hoeveel ballen ik kan jongleren. Ja.. ik heb een onderneming te onderhouden, mijn werk, maar ik hoef niet telkens online te showen. Ik wil me niet bewijzen en ik wil ook niet uitleggen waarom ik niet de hele dag bakken met geld zit te manifesteren. Ik wil niet iedere dag groeien en beter en meer zijn. Ik wil voornamelijk af en toe kunnen stilstaan en alleen zijn.
Is dat ook genoeg?
Mezelf zijn
De wereld is zo gefocust op meer, beter en sneller, want minder en langzamer betekent voor velen blijkbaar achteruitgang. Maar niet voor mij. Ik denk dat ik ga vliegen zodra ik eindelijk, daadwerkelijk, standvastig kies voor simpel. Daar waar iedereen steeds meer versnelt, zal ik vertragen. Als in mijn omgeving iedereen energie te over heeft, zal ik mezelf herinneren dat het oké is dat ik het anders doe en wil. Pas dan kan ik mezelf zijn. Zijn.
Een simpel leven betekent niet dat ik geen ambitie heb, lui ben of niet wil werken. Dat ik niet vooruit ga of alleen maar op de bank lig te Netflixen. In mijn wereld brengt een simpel leven, de vertraging, rust, zachtheid, kalmte, het ‘gewoontjes’, júíst meer. Daarin ligt mijn vooruitgang en welzijn. En ik besef me maar al te goed dat het niet eens de minste taak is. Mijn wereld mengen met een wereld die hard schreeuwt. Maar ik kan niet meer anders en ik kan ook niet meer terug. Ik heb het uitgesproken op die ene dag en zie het terugkomen in mijn eindverslag voor de opleiding: Als ik meer vrijheid en vreugde wil ervaren. Als ik niet opnieuw een cirkel van depressie en overspannenheid in wil stappen. Dan zal ik telkens voor mijn simpele leven moeten kiezen.
Kiezen en belichamen
Misschien is het ook wel jouw verlangen. Een simpeler leven. En denk je zelfs, “Hoe dan Anniek? Ik probeer het ook, maar het is alleen bij vlagen mogelijk en telkens verval ik weer in het tempo van de rest”. Ik herken het zo goed en ik hoor je! Wanneer je al die ballen hoog houdt en het gevoel hebt dat je er geen enkele kan laten vallen, hoe doe je dat dan..simpel?
Voor mij is nu het antwoord: de keuze maken en belichamen.
Dit gebeurt niet van de ene op de andere dag. Ik zal mezelf dagelijks herinneren aan mijn keuze voor een simpeler leven. Daar zal ik vast en zeker meerdere malen tegenaan gaan lopen, maar als dit het leven is dat ik wil dan moet ik keuzes maken die daarbij passen én mijn levenskeuze belichamen. Een aantal ‘rustmomentjes’ per week/maand om het tempo te verlagen zijn alleen een pleister op de gehaaste wond.
Pleisters
Het frustreert me soms dat yoga en mindfulness in onze drukke wereld veelal pleisters zijn geworden die we op onze buitenkant plakken. Dat is niet waarvoor yogabeoefening bedoeld is. Natuurlijk is het ontzettend fijn als je yoga gevonden hebt in een periode dat je het lichtje even kwijt was. Mijn verhaal is precies zo, maar wat ik vooral van alle jaren yogabeoefening heb geleerd is het belichamen. Integreren en van binnenuit laten komen, zodat de lessen een deel van je worden en je ze mee kunt nemen in je dagelijks leven.
Simpel dus
Dus, kortom, mijn woord en thema voor 2022: SIMPEL. Ik ben vastbesloten om te oefenen en mijn struikelblokken én geluksmomentjes te delen. En ik hoop dat je me wilt volgen en dat ik je kan inspireren ook meer te belichamen en geen pleisters meer te plakken, zelfs als in je leven de stresskippen om je oren vliegen. Daarbij zeg ik wel dat ik me bewust ben van mijn privileges en ik dat ook zal meenemen in wat ik deel.
Overigens ben ik super benieuwd wat het in jou raakt. Of misschien versimpel jij allang en heb je fijne tips voor mij. Ik hoor heel graag van je. First thing on mijn eigen lijst: geen sociale media in het weekend! De rest van mijn simpel-leven-ideeën komen later. Veel liefs!
En wil je eens samen met mij vertragen in een online yin of mindful yogales, klik dan gerust hier.