Rouw boeken #2
Lieve allemaal. Misschien weten jullie dit over mij, misschien ook helemaal niet. Ik houd van lezen. Het liefst lees ik informatieve boeken. Aangezien ik vanwege mijn eigen ervaring ook interesse heb in rouw en verlies, lees ik regelmatig een boek rondom dit onderwerp. Dat is de reden dat ik besloten heb af en toe een blog te schrijven over een boek dat ik gelezen heb. Uit elk boek neem ik wel iets waardevols mee. Waarom zou ik dat niet met jou delen?
Boekentip #2
Motherless Daughters. The legacy of loss. Door Hope Edelman
Waar het boek over gaat.
Motherless Daughters is een boek dat gaat over dochters zonder moeder. Vrouwen die hun moeder verloren hebben. Door het boek heen vind je de ervaring van de schrijfster zelf. Maar ook ervaringen van andere vrouwen en informatie vanuit wetenschappelijk onderzoek. Dit is hét boek dat specifiek gaat over het (jong) verliezen van een moeder als vrouw zijnde. Het gaat in op rouw, maar vooral rouw die te maken heeft met het vormen van de identiteit van vrouwen die dat zonder moeder doen.
Wat ik zelf zo fijn vind aan dit boek.
Dit boek is een van de eerste die ik gelezen heb na het overlijden van mijn moeder. Een lieve vriendin, die ook jong haar moeder verloor, raadde mij dit boek aan. Wat ik zelf zo fijn vond aan dit boek is dat veel delen zo herkenbaar voor me waren. Ik voelde me erg alleen in de pijn en het verdriet rondom de dood van mijn moeder en in dit boek vond ik herkenning en erkenning. ‘Normale’ rouwboeken waren fijn, maar deze was vanaf het begin voor mij het meest passend. Het ging in op rouw, maar vooral ook hoe het dus als vrouw kan voelen. Ik kon me destijds bijvoorbeeld niet voorstellen hoe ik ooit zelf moeder zou kunnen worden zonder moeder. Het voelde alsof ik nooit aan kinderen mocht beginnen. Vaak dacht ik dat ik ook zou overlijden en ‘dat kan ik mijn kinderen dan niet aandoen’.
Vertrouwen en compassie
Hope Edelman bespreekt hoe verschillende rollen met de vader ontwikkeld worden en hoe in elke leeftijdscategorie van moederverlies er andere issues kunnen voordoen. Dit boek laat zien hoe het rouwproces en de identiteit van een vrouw zich aan de hand van dit verlies kan ontwikkelen. Het gaf me vertrouwen en ik voelde vooral meer compassie voor mezelf. Als ik iets las over een onderwerp waarmee ik zelf rondliep dacht ik al snel: Oh, gelukkig dit is normaal. Meerdere vrouwen zonder moeder voelen dit.
Waarom je dit boek wilt lezen.
Dit boek wil je zeker lezen wanneer je geen moeder meer hebt. Het is troostend en het legt zo goed uit hoe het kan voelen. Je zult jezelf als vrouw, en de vragen die je misschien hebt, beter begrijpen. En je zult zachter voor jezelf worden in je proces. Het is uiteraard ook zeker interessant voor anderen. Voornamelijk om meer inzicht te krijgen in het proces en de identiteit van een vrouw na het verliezen van een moeder. Bovendien is het boek ook bedoeld voor vrouwen waarvan de moeder wel nog leeft, maar die nooit aanwezig is geweest in hun leven.
Hoe het boek is opgedeeld.
Motherless Daughters is wel een ontzettend dik boek. Neem dus vooral de tijd en lees wanneer het goed voelt. Het kan overweldigend zijn, omdat het zo raak is op vele vlakken. Het boek is erg prettig ingedeeld. Je kunt ook alleen de stukken lezen die voor jezelf op dat moment in je leven het meest van toepassing zijn. Dat doe ik ook nog steeds. Soms zit ik ergens mee en dan zoek ik in het boek terug naar het hoofdstuk waaraan ik op dat moment iets kan hebben.
Overigens is het boek ingedeeld in drie delen. Deel 1: Loss. Deel 2: Change. Deel 3: Growth. Elk deel is weer opgedeeld in 4 hoofdstukken. Het is dus niet zo dat je na het laatste hoofdstuk gegroeid bent en dan nooit meer verdriet hebt om het verlies of nooit meer tegen die moeder/dochter band aanloopt. Het boek laat juist heel duidelijk zien dat die band door je leven heen terugkomt en in verschillende levensfases weer wat extra aandacht krijgt.
Een stukje uit het boek.
“A daughter who loses a mother does pass through stages of denial, anger, confusion, and reorientation, but these responses repeat and circle back on themselves as each new developmental task reawakens her need for the parent. Say a girl of thirteen loses her mother to a heart attack. In the midst of the initial shock and numbness, she grieves to the best of her ability at that time. But five years later, at her high school graduation, she may find herself painfully missing her mother and grieving all over again. Years after this episode she may be back in the mourner’s role again, when she plans her wedding, or gives birth to her first child, or gets diagnosed with a serious illness, or reaches the age at which her mother died. At each milestone a daughter comes up against new challenges that make her long for a mother’s support, but when she reaches out for her, the mother isn’t there. The daughter’s old feelings of loss and abandonment return, and the cycle begins again.”
In mijn leven.
En dit heb ik dus al meerdere keren gehad. Die hele cirkel weer opnieuw. Momenten die belangrijk waren of momenten waarvan ik helemaal niet het idee had dat ze belangrijk zouden zijn, waarbij ik graag mijn moeder had gehad. Om dan weer te beseffen dat ze er niet is. Opnieuw het cirkeltje door. Soms snel en soms niet zo snel. Veel verdriet en soms weinig. Maar ik was blij dat ik dit destijds heb gelezen, omdat iedere keer dat ik ermee word geconfronteerd, weet ik dat het normaal is.
Een voorbeeld.
Ik vind het erg lastig om naar babyshowers te gaan. Nu kun je mij sowieso niet zo heel blij maken met een babyshower, maar ik ben altijd in totale tweestrijd. Aan de ene kant, ontzettend blij voor diegene die een kindje krijgt. Aan de andere kant, als ik haar dan zie met haar moeder erbij, besef ik iedere keer weer dat dit er bij mij niet zo uit zal zien. Hoewel ik altijd in eerste instantie erg blij ben, merk ik de dagen erna allerlei emoties door elkaar.
De eerste Motherless Daughters meetup
Toen ik de eerste Motherless Daughters Meetup hield, waarbij er twee lieve vrouwen aanwezig waren, was dit het eerste wat zo sterk naar boven kwam. Dat de cirkel vaak weer opnieuw begint door levensgebeurtenissen bij jezelf en anderen. Daardoor kregen zij beiden ook het besef: ok, dit is dus normaal. Meerdere vrouwen zonder moeder voelen dit. Ergens fijn om dat ineens te beseffen. Zeker omdat anderen die wel nog een moeder hebben of de moeder/dochter band niet kennen, dit niet zo vaak begrijpen en er niet bij stil staan. Het is niet erg dat ze dat niet doen, het is gewoon fijner om zelf te weten waar al die gevoelens ineens weer vandaan komen en ze dat er vooral gewoon mogen zijn.
Vragen.
Heb je vragen over dit boek of wil je nog iets meer weten over wat ik ervan denk, stuur me dan gerust een berichtje. Stuur me ook een bericht als je een keer bij een Motherless Daughters Meetup wilt zijn. Deze organiseer ik ongeveer 1x in de 2 maanden in Nijmegen naar aanleiding van dit boek. Het lijkt me ook altijd fijn om te weten wat jij van dit boek vindt, mocht je het gelezen hebben. Veel liefs.