Yoga zweverig? Nee! Integendeel.
* Yoga kan in deze blog vervangen worden door meditatie, mindfulness of iets anders in deze zin.
Er zijn twee uitspraken die me zo nu en dan een beetje frustreren. Afhankelijk van hoe ik zelf in mijn vel zit natuurlijk haha. En niet ernstig of zo, frustratie is bij mij ook snel een drijfveer. Maar het voelt alsof ik soms in een bubbel leef waarbij ik mensen om me heen heb die volledig geloven in wat rust en de beoefening van yoga/meditatie voor ze kan betekenen. En ik heb absolute hoop dat de groep groeit.
Buiten die bubbel is een veel grotere groep mensen die vaak een beetje lacherig doen over yoga. Alsof je je moet verantwoorden waarom je zoiets ‘zweverigs’ doet. Uhm, hallo, denk ik dan, verantwoord jij jezelf eens waarom je het nog niet doet? Waarom je nog steeds alleen maar in je hoofd ronddwaalt, je lichaam volledig uitput en je emoties je vaak te boven gaan? Dat vind ik dan weer gek!
Vooroordeel/uitspraak 1
Ik hoor regelmatig: “Ik heb weleens yoga geprobeerd, maar dat is echt niks voor mij, want ik kan dan niet stoppen met denken. Het werk niet voor mij.” En dat kan natuurlijke he, misschien is yoga niet hét juiste waarin iemand rust kan onderzoeken en vinden. Er zijn vele manieren om tot rust te komen. Of misschien heb je gewoon een andere docent nodig waarmee je meer klik voelt.
Maar het frustreert me ook. Het voelt alsof iemand het niet wil proberen. Ik zeg namelijk nooit dat je zult stoppen met denken en ik geloof ook niet dat andere docenten dit profileren. Zelfs ik heb, na jarenlange beoefening, nog steeds gedachten en gevoelens. In de stilte. Want… ik ben een mens!
Ik kan het niet
Om na één keer yoga beoefening op te geven en te zeggen: “Ik kan dit niet.” Dan ga je totaal aan het doel voorbij. Als je kunt ademen, dan kun je yoga beoefenen. Simpel. Alleen zul je bereid moeten zijn om te oefenen met de gedachtes en emoties. Te oefenen om alles wat meer van een afstandje te kunnen bekijken zodat je niet wordt meegesleept in je eigen scenario’s die vaak niet eens uitkomen of waar zijn.
Vooroordeel/uitspraak 2
Het is ‘zweverig’. Ik heb even opgezocht in Van Dale wat zweverig betekent: onduidelijk, vaag. Dat yoga onduidelijk en vaag lijkt, komt naar mijn idee omdat het nieuw is voor iemand. Wanneer je nooit hebt geleerd met je binnenste om te gaan en te voelen, dan kan ik me voorstellen dat het een vaag gebied is waarin je je begeeft wanneer je yoga gaat beoefenen. Misschien zelfs een beetje spannend of eng om te onderzoeken.
Maar naar mijn idee is yoga juist zoooo down to earth. Weer meer in contact komen met je jezelf en je lichaam (en dus niet alleen maar in je hoofd zitten), beter kunnen omgaan met je gedachtes en emoties. Dat is niet zweverig, dat is gezond! Dat zou normaal moeten zijn en daar zouden we allemaal wat meer bij gebaat zijn.
Een zweverig hoofd.
Weetje wat zweverig is? Een zwevend hoofd. Een onduidelijk en vaag hoofd. Vol met vage gedachten en zorgen. Een hoofd waar je continu met je aandacht bent en waar kennelijk een lichaam onder hangt dat niet meer gevoeld wordt. Soms loop ik door de stad en zie ik veel boze en bezorgde gezichten en dan vraag ik me af of iemand contact heeft met zichzelf. En soms zie ik dan alleen zwevende hoofden. Hoofden waarin zoveel omgaat, zoveel stress. Tot die stress zich begint te uiten in lichamelijke kwaaltjes en misschien wel ziekten. Dan ineens voelt men het lichaam. Op een onprettige manier. Gelukkig zijn er veel dokters die een oplossing hebben en het kunnen verhelpen. Maar wat zou er gebeuren als we met z’n allen al eerder naar de oorzaak gaan? Wat zou er gebeuren als we leren meer in contact te zijn met ons lichaam en met onszelf en met onze emoties? Zouden we ons dan beter voelen? Ik denk het wel. Minder zwevende hoofden.
Oplossingen versus oorzaken.
Ik heb het gevoel dat we zo vaak zoeken naar oplossingen en niet kijken naar de oorzaken. Bijvoorbeeld, de coronacrisis moet opgelost en dan is alles weer beter. Herken je dat? Als ik daar ben, dan is alles beter. Als ik dit zou hebben, dan zou alles beter zijn. Maar dan komt er wel weer iets anders. Wanneer gaan we (de meerderheid, de maatschappij) eindelijk zien dat we er belang bij hebben te leren omgaan met gedachtes en emoties. Wat is de oorzaak van steeds meer mentale problemen bij jongeren? Wat is de oorzaak van eenzaamheid bij ouderen? Wat is de oorzaak van meer burn-outs? De crisis is daar geen oorzaak van. Die heeft het alleen uitvergroot.
De vragen die ik heb.
Dan vraag ik me af: hoelang gaat het nog duren voordat we het belang inzien om bv kinderen op school niet alleen rekenen en taal te leren, maar ook emoties en omgaan met alles wat in het hoofd afspeelt. Waarom laten we het erop aan komen dat we met z’n allen burn-outs krijgen (op steeds jongere leeftijd), mentale ‘problemen’, eenzaamheid en meer, om daarna pas wat meer tot bezinning te komen van wat écht belangrijk is. Dat we eigenlijk te veel in ons hoofd zaten en ons lichaam en ons gevoel zijn vergeten. Waarom gaan we als mens tot het uiterste, tot het niet meer kan?
Hoezo kost het mij dan zoveel moeite om anderen te overtuigen van meer rust? Waarom kost het moeite en duurt het zo lang voordat deze mooie yoga en meditatie initiatieven (die er allang zijn) op scholen ingebracht kunnen worden? Hoe kan het dat het zo lang duurt voordat je jezelf overtuigd hebt dat je baat hebt bij beter voor jezelf zorgen?
Yoga is duurzaam
Dus ja soms ben ik er dan wel even klaar mee. Dat: “nee, yoga is niks voor mij.” Of “yoga is wel een beetje zweverig.” Ik snap het, want we hebben geleerd dat er altijd een snelle andere oplossing is. En wanneer het te dichtbij komt, leiden we onszelf eindeloos af met onbelangrijke zaken. De oorzaak bekijken en zelf aan de slag is moeilijker en duurt langer. Yoga beoefening stopt nooit. Daarvoor is het beoefening. Maar het is wel duurzamer dan je quick fix. Veel duurzamer!!
Dus hopelijk kunnen we weg van het woord zweverig. Ik hoop dat er een tijd komt dat ik niet meer hoef uit te leggen dat het juist niet zweverig is of dat na één keer yoga niet magisch alle gedachten uit je hoofd verdwenen zijn. Ik probeer niemand meer over te halen en laat het naar mij toe komen. Als iemand er klaar voor is, I’m here. Maar stiekem hoop ik dat er wel wat versnelling in komt, want dat is nodig mensen. We need a better world! En rustiger. Het komt!
In hoop, liefs, Anniek